Ja, dat was een vraag van een deelnemer in ons taalcafé en na een anderhalf jaar in Nederland. Grinnikend stond hij naast mij. Met een houding van: dat had je niet gedacht hè. 

Tegenwoordig slaat hij mij om de oren met cliché’s en citaten. Hij pikt ze ergens op, schrijft ze op en mag ze heel graag voordragen aan mij en anderen. Deze week zei hij tegen de Oekraïense en Russische deelnemers aan tafel dat alles wat hij leerde in een week, de hele week ging herhalen in gesprekken met andere mensen. Of hij schreef het op. Want hij gaat ooit een boek uitbrengen. 

Aan het eind van het taalcafé wilde hij iets vragen aan mij. Hij wilde zich inzetten voor de maatschappij en had bedacht dat hij als taalvrijwilliger zich heel nuttig kan maken. Ik was het helemaal met hem eens. 

Vanochtend is hij door de taalpuntcoördinator aangenomen als onze nieuwe taalvrijwilliger. Ben trots op deze jongeman van 32 jaar. 

Daar word je toch blij van. Taalvrijwilliger zijn, is gewoon superleuk!